In april stelde ik mijzelf een doel. Ik koop een jaar geen boeken meer. Waarom haalt een zelfbenoemde bibliofiel zich zoiets in het hoofd? Iemand die blijer wordt van een nieuw boek dan van nieuwe kleding, iemand droomt van een muur van gevulde boekenkasten?
There is no such thing as too many books?
Eerder dit jaar vertelde vriendin R. dat ze zichzelf voor een jaar een verbod had opgelegd op het kopen van boeken. Gedurende twaalf maanden las ze alleen boeken uit haar boekenkast of leende ze boeken. Een boekenwinkel was tijdelijk geen walhalla, maar een plek die moest worden vermeden. En waarom eigenlijk? Een van de redenen was dat ze geen boekenwinkel in kon lopen zonder iets voor zichzelf aan te schaffen. Ze besteedde veel van haar inkomen aan boeken, terwijl in haar boekenkast nog een hele verzameling ongelezen exemplaren stonden. Zonde van het geld. Dat kon en moest anders.
Detail van mijn overvolle boekenkast
Na het gesprek dacht ik aan mijn eigen, met boeken uitpuilende boekenkast. En dat misschien wel de helft nog ongelezen op mij ligt te wachten, omdat ook ik doorgaans boekenwinkels verlaat met een aankoop, ongeacht of ik een nieuw boek ‘nodig’ heb of niet. Steeds meer mensen gaan bewuster om met hun eet- en uitgavepatroon, en met zichzelf. Denk maar aan de oprukkende juicers, kledingruilevenementen en de populariteit van mindfulness. Waarom zou ik dat niet kunnen toepassen op mijn boekenkast?
Zoals iemand kan ‘zondigen’ op de vooravond van een dieet, kocht ik nog een stapel tweedehands boeken bij Books for Life in Nijmegen. Ik raad deze winkel overigens van harte aan: boeken, cd’s, puzzels voor maximaal 4 euro. Ze hebben een prima collectie en je steunt ook nog eens het goede doel met je aankoop!
Mijn voorlopig laatste aanwinsten
Mijn zeven maanden zonder impulsaankopen
Hoewel ik ooit als redacteur werkzaam hoop te zijn en de boekenwereld natuurlijk ieder mogelijke financiële impuls wil geven, ben ik blij dat ik mijzelf deze actie heb opgelegd. De verwachte marteling valt mee. Tijdens Koninginnedag had ik het zwaar (‘Maar het kost maar 1 euro. 1 euro!’) en antiquariaten kan ik beter niet binnenstappen. Toegegeven, ik heb een keer gezondigd. Ik kon echter een gesigneerd boek van mijn favoriete auteur (Neil Gaiman!) niet aan mij voorbij laten gaan. Pure overmacht. Of zou ik hierdoor eigenlijk weer helemaal opnieuw moeten beginnen?
De voordelen en gevolgen van de actie tot nu toe:
– ik kom gedwongen toe aan de boeken die ik ‘toch echt eens zou moeten lezen’;
– mijn boekenkast bestaat niet meer uit zeker 50 procent ongelezen boeken;
– gemotiveerd door mijn besluit, onderwierp ik mijn boekenverzameling aan een strenge selectie. Wat wil ik nog ooit lezen, en welke boeken dienen nu als onnodige kastvulling?;
– mijn vriendengroep blijkt een schat aan uitleenbare en ruilbare boeken te bezitten;
– en – cliché maar waar – bij andere aankopen denk ik meer na of ik het echt nodig heb.
Wat vind je van mijn onderneming? Mooi, interessant of juist onnodig? Zou je het zelf kunnen of willen?
Het kraaien van De Haan 
Boeken lezen? Dat houdt je alleen maar af van boeken kopen. (Vrij naar Gerrit Komrij)
Ha, die past mooi! Even het origineel opgezocht, die had wel mooi als quote bovenaan kunnen staan. ‘De bibliofiel leidt een deerniswekkend bestaan. Geen sprank hoop dringt ooit in zijn leven door. Hij is een toonbeeld van geestelijke stilstand. Hij leest nooit eens een boek. Want lezen houdt maar af van kopen.’ Bedankt dat je me er indirect op hebt gewezen!
Een waarheid als een koe! Ik probeer er ook van af te kicken, ik koop al minder dure boeken en ben toch ook echt van plan een stop in te lassen, vooral om de boeken die ik heb eens te lezen. Wel heb ik een bibliotheekabonnement op mijn moeders account afgesloten voor 3(!) euro per jaar als extra gezinslid. Nu ben ik heel gelukkig Gelukkige Slaven van Tom Lanoye aan het lezen zonder er 20 euro aan kwijt te zijn. En ik kan werkelijk overal rondzwerven als gastlener!
Lastig vind ik het, dat afkicken. Vooral nu er weer een aantal boekenbeurzen aan zitten te komen, en op mijn verjaardag ga ik naar de boekenbeurs in Antwerpen. Het gaat lastig worden daar niets te kopen. En 3 euro maar! Ik twijfel al maanden of ik 54 euro ga uitgeven voor een biebpas in Nijmegen.
Ik koop ook nog maar nauwelijks boeken. Mijn hele wand is gevuld. Ik heb geprobeerd ruimte te creëren door boeken weg te geven en wist daarna niet hoe hard ik naar antiquariaten, webwinkels en tweedehandsmarkten moest rennen om een ander exemplaar van datzelfde boek te vinden. Zo erg miste ik het!
Ik gebruik inmiddels mijn biebpas vrij regelmatig. Verder krijg ik natuurlijk redelijk wat gratis recensieboeken toegestuurd via Not Just Any Book en via Een Perfecte Dag Voor De Literatuur. Dus langzaam maar zeker groeit de voorraad toch, maar dat zijn wel allemaal boeken die ik ook echt moet lezen, anders valt er niks te recenseren.
O ja, van jouw nieuwe aanwinsten heb ik alleen Norwegian Wood niet gelezen. En Woede heb ik halverwege weggelegd, waarom weet ik niet eens meer. Over de andere zeg ik niets, leest ze eerst zelf maar.
Uiteindelijk wil ik alsnog een wand vol met boekenkasten. Maar wel met een inhoud die voor zeker 90% is gelezen! Ik zal altijd van mooie boekenomslagen houden en van de belofte van een nieuw boek, een nog onontdekt verhaal. Het zal in Antwerpen nog moeilijk worden om geen boek aan te schaffen…
Zal ik je dan maar proberen ervan te weerhouden? 😉
Ik vind het een mooi initiatief. Zelf bouw ik ook van deze periodes in. Om dan eindelijk eens de boeken te gaan lezen die ik ooit eerder per se moest hebben en vervolgens weer opzij legde voor een ander exemplaar dat ik per se moest hebben. Uiteindelijk ben ik meer lezer dan verzamelaar. Denk ik.
Antwerpen zal je inderdaad wel zwaar gaan vallen, ben ik bang.